Burgerluchtvaart in Nederlands Nieuw-Guinea 1926 - 1962

Rond 1920 was Nederlands Nieuw-Guinea voor het overgrote deel een onbekend en nog niet in kaart gebracht eiland. De natuur had er iedere barrière opgeworpen die een wegen- of spoorwegbouwer maar kon bedenken: moerassen langs de kust, machtige rivieren die nooit meer dan een jaar of twee hun bedding volgden en hoge steile bergen met vlijmscherpe bergkammen, begroeid met dichte jungle en bekroond met eeuwige sneeuw. Een verdere ontmoediging voor de reiziger werd gevormd door het agressieve gedrag van de bewoners: oorlogvoeren was hun manier van leven en voor velen was koppensnellen en kannibalisme een gebruikelijke bezigheid. Er bestond altijd een wezenlijk gevaar van een aanval door vijandige papoeas die niet gediend waren van vreemdelingen die door hun gebied trokken. Als ooit de noodzaak bestond over moeilijkheden heen te vliegen in plaats van er doorheen te worstelen, dan was het wel op Nederlands Nieuw-Guinea.

Over de burgerluchtvaart op Nederlands Nieuw-Guinea is nog niet zo heel veel gepubliceerd. In bijna 550 foto’s vertelt dit boek het verhaal van een stuk bijna vergeten Nederlandse luchtvaartgeschiedenis. Over wetenschappelijke expedities, zending en missie, grote en kleine luchtvaartmaatschappijen, mijnbouwbedrijven en oliemaatschappijen en één particuliere vlieger.